ประเทศ สาธารณรัฐเปรู
ข่าวประจำวันที่ ๑๕ พฤษภาคม ๒๕๖๖
หมวด เศรษฐกิจ
ความยากจนส่งผลต่อประชาชนร้อยละ ๔๑.๑ ที่อาศัยในชนบทและร้อยละ ๒๔.๑ ที่อาศัยในเมือง
เปรูเป็นประเทศที่มีความย้อนแย้งอยู่ในตัวเอง กล่าวคือ ค่าเงินของเปรูมีเสถียรภาพมากที่สุดในลาตินอเมริกา โดยเปรูมีระดับเงินสำรองระหว่างประเทศสูงที่สุดในภูมิภาค (คิดเป็นร้อยละ ๒๙ ของผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ) แต่ความยากจนกลับเพิ่มขึ้น ทั้งนี้ รายงานของสถาบันสถิติและสารสนเทศแห่งชาติแสดงให้เห็นว่า ปี ๒๕๖๕ ความสามารถในการใช้จ่ายของครัวเรือนเริ่มลดลง โดยรายจ่ายต่อหัวเพิ่มขึ้นจากร้อยละ ๒๕.๙ เป็น ๒๗.๕ แต่ยังไม่เพียงพอสำหรับการจับจ่ายใช้สอยประจำวัน
ทั้งนี้ รายจ่ายต่อประชากรของครอบครัวชาวเปรูเพิ่มขึ้นจาก ๓๗๘ โซลเป็น ๔๑๕ โซลต่อเดือน (เท่ากับ ๑๑๒ เหรียญสหรัฐฯ) เท่ากับเพิ่มขึ้นร้อยละ ๙.๗ เมื่อเทียบกับปี ๒๕๖๕ รายงานของสถาบันสถิติฯ ได้จัดให้ ประชากรที่บริโภคมากกว่า ๔๑๕ โซลต่อเดือนเป็นผู้ที่ “ไม่ยากจน” อย่างไรก็ตาม ช่วงปลายปี ๒๕๖๕ ชาวเปรูอย่างน้อย ๙ ล้านคน (จากประชากรจำนวน ๓๔ ล้านคน) จัดเป็นผู้มีฐานะยากจน ซึ่งเพิ่มขึ้น ๖๒๘,๐๐๐ คนจากปี ๒๕๖๔ และเพิ่มขึ้น ๒,๖๙๔,๐๐๐ คนจากปี ๒๕๖๒ ก่อนมีการระบาดของโควิด-๑๙
ความยากจนส่งผลกระทบต่อประชากรในชนบทร้อยละ ๔๑.๑ และประชากรในเมืองใหญ่ร้อยละ ๒๔.๑ ทำให้อัตราคนที่มีฐานะยากจนเพิ่มขึ้นร้อยละ ๑.๔ และ ๑.๘ ตามลำดับ โดยหากเปรียบเทียบกับปี ๒๕๖๒ ความยากจนของประชากรในเมืองเพิ่มขึ้นร้อยละ ๙.๕ และในชนบทร้อยละ ๐.๓ ทั้งนี้ บริเวณที่แสดงสัญญาณความยากจนเป็นสีแดง หมายถึง ระดับความยากจนสูงกว่าร้อยละ ๔๐ ซึ่งเป็นจังหวัดที่ตั้งอยู่บนเทือกเขาเป็นส่วนใหญ่ ได้แก่ กาฆามาร์กะ อูอานูโกะ ปูโนะ อายากูโฉะ และปัสโกะ สำหรับเขตที่มีระดับความยากจนลดลงมา โดยอยู่ที่ร้อยละ ๓๐-๔๐ ได้แก่ โลเรโต อวนกาเบลิกา กาเยา และปิวรา พื้นที่ที่มีความยากจนสูงกว่าบริเวณอื่นยังสะท้อนถึงปัญหาเรื่องการรวมอำนาจและความไม่เท่าเทียมตั้งแต่อดีตด้วย
รายงานพัฒนาการความยากจน ๒๕๕๔ - ๒๕๖๕ เป็นรายงานที่จัดทำขึ้นโดยนำผลจากการสำรวจครัวเรือนแห่งชาติ ซึ่งเป็นกลุ่มตัวอย่างทั่วประเทศจำนวน ๓๖,๘๔๘ ครัวเรือน ผลการสำรวจแสดงให้เห็นว่า ปี ๒๕๖๕ กลุ่มยากจนมาก (Extreme Poverty) สูงถึงร้อยละ ๕ ของประชากรทั้งประเทศ (๑,๖๗๓,๐๐๐ คน) และเพิ่มขึ้นร้อยละ ๐.๙ จากปี ๒๕๖๔ ขณะที่หากเปรียบเทียบกับปี ๒๕๖๒ กลุ่มยากจนมากมีร้อยละ ๒.๑ โดยปี ๒๕๖๕ ค่าใช้จ่ายรายเดือนเฉลี่ยต่อประชากรของกลุ่มยากจนมากอยู่ที่ ๒๒๖ โซล (เท่ากับ ๖๑ เหรียญสหรัฐฯ)
อีกด้านหนึ่งซึ่งทำให้นักวิเคราะห์ตื่นตัวและเป็นกังวลต่อสถานการณ์ความเปราะบางทางเศรษฐกิจของเปรู คือ กลุ่มคนซึ่งมีความเสี่ยงที่จะกลายเป็นคนจน เมื่อสิ้นปี ๒๕๖๕ พบว่า ชาวเปรูจำนวน ๑๐,๗๙๕,๐๐๐ คนหรือคิดเป็นร้อยละ ๓๒.๓ ของประชากรทั้งหมดอยู่ในสถานะที่ไม่มั่นคง แม้จะลดลงร้อยละ ๒.๓ จากปี ๒๕๖๔ (ที่ร้อยละ ๓๔.๖) และร้อยละ ๑.๗ จากปี ๒๕๖๓ (ร้อยละ ๓๔) แต่ยังคิดเป็น ๑ ใน ๓ ของประชากรทั้งหมด
รายงานดังกล่าวยังชี้ให้เห็นอีกว่า มีผู้หญิงอยู่ในสถานะยากจนกว่าผู้ชายเล็กน้อย โดยอยู่ที่ร้อยละ ๒๗.๘ และ ๒๗.๒ ตามลำดับ นอกจากนั้น การขาดแคลนทรัพยากรยังส่งผลต่อเด็กอายุต่ำกว่า ๑๗ ปีเป็นส่วนใหญ่ (ร้อยละ ๓๖.๗) และมีเพียงร้อยละ ๑๑.๒ ของคนที่อยู่ในฐานะยากจนที่ได้รับการศึกษาระดับสูง
นอกจากนั้น รายงานเกี่ยวกับโภชนาการและสุขภาพให้ข้อมูลว่า “ในปี ๒๕๖๕ ร้อยละ ๓๖.๒ ของประชากรมีน้ำหนักตัวลดลงและร้อยละ ๔๒.๔ ของประชากรอายุตั้งแต่ ๖-๓๕ เดือนประสบกับภาวะโลหิตจาง ข้อมูลยังแสดงอีกว่า ประชากรร้อยละ ๓๑.๒ มีปัญหาสุขภาพและไม่ได้รับการดูแล” นอกจากนั้น ร้อยละ ๕๐.๕ ของประชากรไม่สามารถเข้าถึงน้ำเพื่อการอุปโภคบริโภคจากบริการสาธารณะของรัฐ และร้อยละ ๒๙.๙ ไม่สามารถเข้าถึงน้ำ สุขาภิบาล และไฟฟ้า
ที่มาของข่าว : https://elpais.com/internacional/2023-05-15/reves-economico-en-peru-hay-27-millones-de-personas-mas-en-la-pobreza-que-antes-de-la-pandemia.html
ผู้แปล : นางสาวฤทัยชนก เมืองรัตน์ นักวิเทศสัมพันธ์ชำนาญการพิเศษ
กลุ่มงานภาษาสเปน เยอรมันและอาหรับ
ผู้ทาน : นางสาวจิรกาญจน์ สงวนพวก ผู้บังคับบัญชากลุ่มงานภาษาสเปน เยอรมันและอาหรับ
นางสาวศิรสา ชลายนานนท์ นักวิเทศสัมพันธ์เชี่ยวชาญ
กลุ่มงานภาษาอังกฤษ
ผู้ตรวจ : นางสาวกฤษณี มาศรีจันทร์ ผู้อำนวยการสำนักภาษาต่างประเทศ
สำนักภาษาต่างประเทศ สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร