ข้อมูลประกอบการพิจารณา

     การบริหารทรัพยากรบุคคลมีขึ้นในประเทศไทยมาเป็นระยะเวลากว่าแปดสิบปี และปัจจุบันมีผู้ประกอบวิชาชีพบริหารทรัพยากรบุคคลในองค์กรเอกชนและภาคธุรกิจจำนวนมาก เพื่อทำหน้าที่ในด้านการบริหารทรัพยากรบุคคลให้แก่องค์กรภาคเอกชนและภาคธุรกิจ ซึ่งตำแหน่งดังกล่าวมีความสำคัญในการขับเคลื่อนภาคเอกชนและภาคธุรกิจให้มีศักยภาพสูงในการประกอบธุรกิจ การสร้างความสัมพันธ์อันดีระหว่างนายจ้างกับลูกจ้าง และระหว่างลูกจ้างด้วยกันเอง การประสานประโยชน์ การสร้างความร่วมมือและการเจรจาต่อรองเกี่ยวกับสภาพการจ้าง ค่าจ้าง ค่าตอบแทน สวัสดิการและผลประโยชน์ของลูกจ้าง การวางแผนกำลังคน การสรรหาและคัดเลือกบุคลากร การฝึกอบรมหรือการพัฒนาบุคลากร การบริหารค่าจ้างค่าตอบแทน สวัสดิการและผลประโยชน์ให้แก่บุคลากรในองค์กร การควบคุมกำกับดูแลบุคลากรในองค์กรหรือการให้ข้อเสนอแนะแก่นายจ้างหรือผู้ประกอบกิจการ เพื่อให้มีการปฏิบัติตามกฎหมาย กฎ ระเบียบ หรือข้อบังคับขององค์กรหรือตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง ซึ่งหากการดำเนินการข้างต้นของผู้ประกอบวิชาชีพไม่เป็นไปตามหลักวิชาการ กฎหมาย คุณธรรม หรือไม่เป็นไปตามจริยธรรมที่เหมาะสม ก็จะเป็นสาเหตุให้เกิดข้อพิพาทระหว่างนายจ้างและลูกจ้างในภาคเอกชนและภาคธุรกิจ อันอาจส่งผลกระทบต่อเศรษฐกิจและสังคมในวงกว้างขึ้นได้ ดังนั้น วิชาชีพบริหารทรัพยากรบุคคลจึงเป็นวิชาชีพที่มีความสำคัญอย่างยิ่งในการดูแลพนักงานในองค์กรภาคเอกชนและภาคธุรกิจ เพื่อให้พนักงานได้รับสวัสดิการที่ดี ได้รับความเป็นธรรมในการประเมินเลื่อนตำแหน่งและค่าตอบแทน มีความปลอดภัยและสุขอนามัยในการทำงาน เพื่อให้การปฏิบัติงานเป็นไปอย่างมีคุณภาพ ประกอบกับปัจจุบันยังไม่มีกฎหมายในการควบคุมมาตรฐานและจรรยาบรรณสำหรับวิชาชีพบริหารทรัพยากรบุคคล เพื่อเป็นการยกระดับผู้ประกอบวิชาชีพบริหารทรัพยากรบุคคลให้มีมาตรฐานเดียวกันและได้รับการยอมรับในระดับสากล รวมทั้ง การส่งเสริมและพัฒนาองค์ความรู้และมาตรฐานการประกอบวิชาชีพให้แก่ผู้ประกอบวิชาชีพบริหารทรัพยากรบุคคล จึงจำเป็นต้องตราพระราชบัญญัตินี้

     ซึ่งมีสาระสำคัญในประเด็นดังต่อไปนี้

     1. คำนิยามเกี่ยวกับวิชาชีพบริหารทรัพยากรบุคคล ได้แก่ “วิชาชีพบริหารทรัพยากรบุคคล” “จรรยาบรรณ” “มาตรฐานวิชาชีพ” ผู้ประกอบวิชาชีพ” “ผู้ประกอบวิชาชีพรับอนุญาต” “ใบอนุญาต” “สภาวิชาชีพ” “สมาชิก” “กรรมการ” “คณะกรรมการ” “พนักงานเจ้าหน้าที่” ตามร่างมาตรา 4

     2. ให้มีสภาวิชาชีพบริหารทรัพยากรบุคคลมีฐานะเป็นนิติบุคคล ตามร่างมาตรา 7

          2.1 สภาวิชาชีพมีวัตถุประสงค์ ตามร่างมาตรา 8

          2.2 สภาวิชาชีพมีหน้าที่และอำนาจ ตามร่างมาตรา 9

     3. สมาชิกต้องเป็นผู้มีคุณสมบัติและไม่มีลักษณะต้องห้าม ตามร่างมาตรา 15

     4. คณะกรรมการสภาวิชาชีพบริหารทรัพยากรบุคคล ประกอบด้วยบุคคลตามร่างมาตรา 21 และมีหน้าที่และอำนาจ ตามร่างมาตรา 30

     5. คณะกรรมการจรรยาบรรณ ประกอบด้วยบุคคลจำนวนไม่น้อยกว่าเก้าคนแต่ไม่เกินสิบห้าคน โดยเลือกและแต่งตั้งจากสมาชิกสามัญผู้ซึ่งมีความซื่อสัตย์สุจริต มีความเที่ยงธรรมเป็นที่ประจักษ์ ซึ่งมีคุณสมบัติและไม่มีลักษณะต้องห้าม ตามร่างมาตรา 33 และมีหน้าที่และอำนาจ ตามร่างมาตรา 39

     6. ผู้ใดประสงค์จะเป็นผู้ประกอบวิชาชีพต้องเป็นสมาชิกสภาวิชาชีพ ประเภทสมาชิกสามัญหรือสมาชิกสมทบ ตามร่างมาตรา 51

     7. ผู้ใดประสงค์จะเป็นผู้ประกอบวิชาชีพรับอนุญาตต้องเป็นสมาชิกสภาวิชาชีพประเภทสมาชิกสามัญ ตามร่างมาตรา 52

     8. ผู้ประกอบวิชาชีพรับอนุญาตสามารถประกอบวิชาชีพการบริหารทรัพยากรบุคคลและสามารถปฏิบัติงานที่เกี่ยวข้องกับเรื่องต่าง ๆ ตามร่างมาตรา 56